บทที่ 87 เธอจะตายอย่างน่าเสียดายมากขึ้น

ฉันเอื้อมมือไปในความมืดเพื่อเปิดไฟ เหลือบมองไปที่ประตูซึ่งปิดอยู่

ไม่ใช่เอลิซซาที่เป็นคนปิดประตู

เพราะคืนนี้เธออยู่กับฉันที่โรงพยาบาล เธอแค่กลัวว่าจะรบกวนการนอนและทำให้ฉันฟื้นตัวช้า เลยยืนกรานจะนอนบนโซฟาในห้องนั่งเล่น แถมยังกังวลว่าจะไม่ได้ยินถ้าฉันรู้สึกไม่สบายแล้วเรียกหา เธอจึงแง้มประตูทิ้งไว้

...